ธรรมเนียมการปลงศพ มีมาแต่สมัยสุวรรณภูมิ อันเป็นการระลึกถึงผู้วายชนม์ที่ได้ถอดดวงจิตออกเดินทางไปสู่ภพภูมิใหม่ แสดงให้เห็นถึงพลังสำคัญที่ครอบทับจิตใจมนุษย์ก็คือ "ความรักและความผูกพัน" ของผู้ยังดำรงอยู่ที่มีต่อชีวิตอันเป็นที่รักได้จากไป ผ่านการจัดพิธีกรรมทรงพลังในการส่งบุคคลอันเป็นที่รักให้เดินทางไปสู่ภพภูมิใหม่ จากธรรมเนียมการปลงศพ สู่งานพระราชพิธีอันเกี่ยวเนื่องกับ "งานพระเมรุ" ในช่วงสมัยอยุธยาและรัตนโกสินทร์ หนังสือเล่มนี้ได้รวบรวมธรรมเนียมพระบรมศพ สถาปัตยกรรมพระเมรุมาศ และวัฒนธรรมร่วมในสุวรรณภูมิ ซึ่งไม่เพียงนำเสนอแค่พระราชพิธีของกษัตริย์เท่านั้น หากแต่ยังขยายประเด็นไปถึงสังคมพหุวัฒนรรมทุกพื้นที่ของอุษาคเนย์อีกด้วย